Դդումը

1. Հողագործը լավ մարդ էր ով շատ էր սիրում իր դդմիկները, և  հաճախ շատ ջերմ զրուցում էր նրանց հետ:Նա հոգ էր տանում նրանց մասին և սովորեցնում ինչպես լինել լավը:Առավոտյան նա քաղցր երգում էր իր դդմիկների համար, իսկ ճաշից հետո հանձնարարում , որ հանգիստ նստեն և կլանեն արևի լույսը:Ամեն երեկո երբ մութն ընկնում էր ֆերմերը գալիս էր իր դդմիկների մոտ և ասում, որ իրենց արմատներով շատ դանդաղ ջուր խմեն հողից:Իրենց արմատներով ջուր խմելը նման էր ծղոտի միջով խմելուն:Երբ քնելու ժամն էր գալիս Հողագործը ներից գալիս էր ու ասում, որ բոլորը գնան քնելու և մի լավ հանգստանան, որպեսզի մեծանան և ուժեղ լինեն:  

2. Կար մի դդմիկ, որ ամենինչ անում էր հողագործի ասածի պես: Երբ ժամանկն էր նստել հանգիստ և կլանել արևի լույսը նա  այդպես էլ անում էր:Երբ ժամանակն էր ջուր խմելու նա հողագործի ասածի պես քաշում էր այն ճիշտ և դանդաղ: Իսկ երբ մութն ընկնում էր և ֆերմերն ասում էր. ” դե քնեք փոքրիկներս… ”, մեր դդմիկը ժպտում էր և թուլացնում իր մարմինը, շատ շուտով նա խորը քնած էր լինում:

3.Կյանքը գեղեցիկ էր և դդմիկը երջանիկ էր, որովհետև հողագործը սիրում էր իրեն:Նա իսկապես շատ էր ուրախանում, երբ հողագործն ասում էր, որ նա հատուկ է և գեղեցիկ:Նա ցանկանում էր, որ հողագործը հպարտանա իրենով:Երբ դդմիկները փոքր էին շատ լավն էին և սիրում էին միմյանց:Դա հիանալի էր:

4.Բայց դդմիկները սկսեցին մեծանալ և քանի մեծանում էին, բոլորն էլ փոխվում էին:Յուրաքանչյուրն էլ ավելի էր ուժեղանում, ավելի գերանում և ավելի շատ բան էր կարողանում անել:Բոլորը բացի մեր փոքրիկ, քաղցրիկ դդմիկից:Մեծանալու փոխարեն նա մնաց փոքր և մինչ դեռ մնացած բոլոր դդմիկները չէին քնում մինչ ուշ գիշեր կամ չէին կլանում արևի լույսը և ջուր չէին խմում մեր փոքրիկ կանաչ դդմիկը շարունակում էր լավը մնալ: Նա ենթարկվում էր հողագործին անգամ երբ մնացած բոլորը չէին ենթարկվում և շուտով նրանք սկսեցին ծաղրել նրան:

5.Օօօ փոքրիկ երեխա :Նա երբեք սխալ բան չի անում… նա այնքան լավն է:Երբհողագործն ասում էր ,դա այնքան լավ էր հնչում: Բայց այժմ նրանք դա ասում էին այլ կերպ`անարգելով:Նա չէր հպարտանում երբ նրանք այդպես էին ասում…նա շվարում էր և տխրում:

6.Հաջորդող մի քանի օրը կյանքը դժվար էր մեր փոքրիկ դդմիկի համար:Բալոր դդմիկները  ծիծաղում էին նրա վրա երբ նա նստում էր հանգիստ կլանելով արևի լույսը:Բոլորն էլ ուզում էին խոսել, ծիծաղել և ժլատ բառեր ասել նրա մասին, նրանցից ոչ ոք հանգիստ չէր նստում:Երբ ջուր խմելու ժամանակն էր գալիս նա շարունակ դանդաղ խմում էր, որից հետո  նրանք կարող էին գնալ և խաղալ:

7. Որոշ ժամանակ անց դդմիկները սկսեցին մեծանալ:Ամեն օր ֆերմերը գալիս էր և ասում. Այս տարի կունենանք համեղ կարկանդակներ, անշուշտ նրանք շատ լավը կլինեն:Բոլոր դդմիկները շատ հպարտացան:Նրանցից  յուրաքանչյուրն ուզում էր, որ ֆերմերը հենց իրեն ուտի և վայելի:Բայց բոլորն էլ գիտեին, որ մի ավելի լավ բան էլ կա:

8.Բոլոր դդմիկները լսել էին սերմացու դդմիկի պատմությունը:Ամեն տարի հողագործը ընտրում էր մի հատուկ դդմիկ, որը  նա չէր պատրաստում: Այդ դդմիկը միշտ ամենամեծը և ամենագեղեցիկն էր բոլորից: Հողագործը կընտրեր ամենալավ դդմիկը հաներ սերմերը և ցաներ դրանք հաջորդ տարվա համար :Նրա մայրը անցյալ տարի եղել էր սերմացու դդմիկ: Այս տարի նրա ամենամեծ երազանքն էր, որ նրան ընտրեր:

9.Խորը հոգում, նա գիտեր նա չէր ընտրվի: Նա միշտ փորձում էր լավը լինել, և նույնիսկ այդքան դժվար աշխատանքից և ամենինչը ճիշտ անելուց հետո, նա մնում էր փոքրիկ դդմիկ: Նա միակն էր, ով կանաչ էր: Բոլոր մյուս դդումները հիմա նարնջագույն են դարձել: Նա տխուր էր նրա համար որ- նա դեռ երեխայի նման էր:

10.Մի քանի օր անց հողագործը եկավ նրա մոտ և ասաց.

-Դու ինձ հիշեցրեցիր քո մայրիկին:  Դու դեռ կզարմացնես բոլորիս:

Նա չէր հասկանում նրան, բայց գիտեր, որ հողագործը նրան սիրում էր և նրան ուրախացնում էր: Փոքրիկ կանաչ դդումը ժպտաց և որոշեց, որ նույնիսկ եթե նա յուրահատուկ չլինի, նա շոյված էր , որ նա մնում է լավը, որովհետև հողագործը ուրախ էր նրա հետ: Նա այդ գիշեր գնաց քնելու շատ ուրած և բոլոր օրերը մինչև մեծ հունձի խնջույը, նա դեռ ուրախ էր:

11.Այդ ժամանակի ընթացքում,նա սկսում է նարնջագույն դառնալ:Դա գեղեցիկ փոխակերպում էր և նա սիրում էր իրնոր գույնը: Այսպիսով, ամեն դդում դադարեց ծաղրել նրան:Իդեպ,նրանք  էին ընկերներ ձեռք բերել ևայժմ շատ բարի էին նրա հետ:Նա շոյված էր դրանով,բայց նա չի կանգ առնում լավը լինել,նույնիսկ երբ նրանք ասում էին նրան խաղալ արևի շողերը կլանելու ժամանակի ընթացքում: <<Ոչ, ես ստիպված եմ անել, ինչ ասել է հողագործը>>, կպատասխանի նա : Եվ նրանք չէին ծիծաղում նրա վրա: Նա ուզում էր իմանալ, ինչո՞ւ….

12.Բերքահավաքի խնջույքը վերջապես եկավ և հողագործը շատ զբաղված էր իր տանը:  Նա նույնիսկ դուրս չէր գալիս խոսելու նրանց հետ առավոտյան, բայց նրաք չէին տխրում: Սա այն օրն էր, երբ սերմնացու դդումը պետք է ընտրվեր: “Մենք բոլորս գիտենք, թե դա ով է լինելու” ասաց մի դդում և բոլորը համաձայնվեցին: “Ո՞վ” ասաց մեր դդմիկը: Բայց ոչ ոք չէր կարող պատասխանել նրան. Նրանք շարունակեցին խմելը: Նրանք բոլորը փորձում էին այսօր արագ խմել, այսպիսով նրանք կլինեին քաղցր և հյութեղ:

13.Հողագործը վերջապես եկավ նրանց մոտ բերքահավաքների գալուց առաջ: Ժպտալով, նա ազատորեն կտրեց մեր դդմիկի արմատները և բարձրացրեց նրան, ասելով “Քո ժամանակը եկավ, իմ փոքրիկ”: Ժպտալով, դդմիկը ուրախացավ: Նա գլխի ընկավ, որ նա նախատեսեց պատրաստել վաղ կարկանդակ նրանից, և նա հպարտ էր ընտրված լինելոը: Ուրախ նա թռավ հողագործի կրծքավանդակին: և նա տարավ նրանտուն

14.Դդումը նայեց տան շուրջը, մտածեց իր մայրիկի մասին: Նա այստեղ էր, երբ նա ընտրված էր սերմնացու դդում: Հանկարծակի նա կարոտեց իր մայրիկին և նա սկսեց լացել.”Օհ, մայրիկ կներես ես չհպարտացրեցի քեզ, Կներես, որ նրանք չնտրեցին ինձ որպես սերմնացու դդում…”

15.Հողագործը  գնաց պատի մոտով, որի վրա իր բոլոր հին սերմնացու դդումների նկարենրն էր: Նա տեսավ իր պապիկին, նրա մայրիկին և վերջապես դա կարծես նրա մայրիկի մի ուրիշ նկար տեսներ: Բայց հետո , նա գիտակցեց, որ դա նկար չէր. Դա հայելի էր: Նա իր մայրիկի նման էր, ծեր սերմնացու դդում և նրա մոտ հանկարծ մտահաղացում առաջացավ…

16.Հողագործը տարավ նրան խոհանոց և դրեց նրան հակառակ: Ժպտալով նա ասաց “Դու ընտրված կլինես, որովհետև դու ցանկանում ես լավը լինել և դու սիրում էիր հնազանդվել: Ես գիտեմ դու կմեծանաս և պայծառ քան մնացածները, որովհետև դու լավն ես հոգում և երբ դդումը լավն է հոգում, դա մի օր կդառնա գեղեցիկ դրսից: Ժպտալով դդումը հասկացավ, որ լավ լինելը դժվար էր, բայց դա դրան արժեր դրանից: Եվ նա շատ շատ ուրախ էր:

17.Երբ մնացաց դդումները տեսան սերմերը, նրանք զխճեցին, որ վատն էին: Բայց արդեն ուշ էր նրանց համար: Նրանք կորցրեցին իրենց ընտրված լինելու շանսը: Բայց նրանք կարող էին լինելօ լավը և նրանք որոշեց լինել լավը: Որովհետև նրանց փոխված սրտերը փոխվել էին, նրանք դարձան համեղ կարկանդականեր: Եվ երբ մարդիկ հիշում էին խնջույքը, նրանք ասում էին.”Սա ամենալավ խնջույքն էր, որը մենք ունեցել էինք”